محله‌های همزیست ، معرفی الگویی از اجتماع محلی پایدار

: مشکلات ناشی از شهرنشینی لجام‌‌گسیخته موجب شده تا الگوهای جدید برای زندگی بهتر و پایدارتر و تامین نیازهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی ساکنان پیشنهاد شود. محله‌های همزیست الگویی از مسکن متکی بر روابط اجتماعی و همیاری هستند که با اتکا بر مشارکت جمعی، فضاهای عمومی مشترک، حفظ مالکیت خصوصی و حفاظت محیط‌زیست، شیوه های پایداری از مسکن را برای ساکنان خود پیشنهاد کنند. هدف این مقاله معرفی ساختار محله‌های همزیست و مولفه‌های پایداری این شیوه سکونتگاهی است. مقاله با استفاده از مرور منابع کتابخانه‌ای و الکترونیکی و به روش توصیفی-تحلیلی نوشته شده و نتایج آن نشان می‌دهد محله‌های همزیست، الگوی سکونتگاهی پایداری را برای ساکنان خود فراهم می‌کنند و شاخصهای پایداری آن در قالب چهار مولفه تقویت شبکه‌های اجتماعی و انسجام اجتماعی، تقویت رفتارهای دوستدار محیط زیست و مصرف کمتر، ایجاد حس سلامت در ساکنین و شمول و عدم شمول اجتماعی محله در آنها قابل شناسایی است. در تطبیق الگوی محله همزیست در کشور ایران نیز می‌توان از ویژگیهای شهرهای سنتی ایرانی-اسلامی در تلقیق با مولفه های پایداری محله های همزیست بهره گرفت.